ارتباط بین کلسیفیکاسیون دریچه آئورت با خطر بروز سکته مغزی ایسکمیک

زمینه: در اغلب مطالعه­های قبلی ارتباط کلسیفیکاسیون دریچه آئورت با بروز سکته­های مغزی تأیید نشده است، اما گزارش­های متعددی از اثرگذاری کلسیفیکاسیون دریچه آئورت در بروز سکته­های مغزی وجود دارد. هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط کلسیفیکاسیون دریچه آئورت با خطر بروز سکته­های مغزی ایسکمیک انجام شد. مواد و روش­ها: این مطالعه مورد- شاهدی از اردیبهشت لغایت اسفند سال 93 بر روی 600 نفر از بیماران بیمارستان بوعلی قزوین (300 نفر مبتلا به سکته ایسکمیک مغزی و 300 نفر به‌ عنوان گروه شاهد) انجام شد. افراد بیمار با در نظر گرفتن معیارهای خروج، از میان بیمارانی که با تشخیص سکته ایسکمیک مغزی در فوریت­های بیمارستان بستری ­شدند و افراد شاهد از میان بیماران مراجعه­کننده به درمانگاه قلب همان بیمارستان که سابقه ابتلا به سکته مغزی نداشتند، انتخاب شدند. دو گروه به لحاظ سن، جنس و عوامل خطر همسان­سازی شدند. تمام افراد اکوکاردیوگرافی از روی قفسه سینه شدند. جهت ارزیابی کلسیفیکاسیون دریچه و شدت آن از سیستم نمره­دهی نیمه­ کمی براساس مطالعه­های قبلی استفاده شد. ویژگی‌های جمعیتی بیماران و گروه شاهد جمع‌آوری و ویژگی­های بیوشیمیایی و بالینی آن‌ها استخراج و ارتباط بین این ویژگی­ها و یافته­های اکوکاردیوگرافی توسط روش‌های آماری تی مستقل و مربع کای تحلیل شد.    یافته­ها: میانگین سنی شرکت­کنندگان 12/41±65/12سال و 227 نفر (%46/2) مرد بودند. در گروه مبتلا به سکته ایسکمیک، 153 نفر (%51) و در گروه شاهد 53 نفر (%17/7) کلسیفیکاسیون دریچه آئورت داشتند و این تفاوت از نظر آماری معنی­دار بود (0/001>P). نارسایی آئورت در دو گروه بیمار و شاهد به ترتیب 163 (%54/3) و 55 نفر (%18/3) بود (0/001>P). شاخص بیش­پروردگی بطن چپ در دو گروه بیمار و شاهد به ترتیب 125 (%41/8) و 62 نفر (%20/7) دیده شد (0/001>P). در مورد سایر عوامل خطر مؤثر در وقوع سکته مغزی، اگرچه این عوامل خطر در افراد بیش­تری از گروه مورد وجود داشت، اما تفاوت به لحاظ آماری چندان قابل‌توجه نبود. نتیجه­گیری: براساس یافته­ها به­نظر می­رسد کلسیفیکاسیون و نارسایی دریچه آئورت با بروز سکته­های ایسکمیک مغزی ارتباط دارد، ولی برای تأیید قطعی به مطالعه­های بیش­تر نیاز است.